Naakt en kwetsbaar
De kracht van het niet weten
Poppenkast spelen
Als jong kind voelde ik alles van mijn omgeving. Zo vreemd om mensen te zien lachen terwijl ik verdriet in de ruimte voelde. Het gezicht zien van alles is oké, terwijl ik boosheid in de ruimte voelde.
En hoeveel onveiligheid dat gaf ook binnen het gezin. De onechtheid en daar dan als kind in te moeten meespelen, puur omdat je afhankelijk bent.
Een deel van mijn overleving werd daar geboren, net doen alsof.
En ik ging dat gedrag kopiëren, het verdriet en de angst in mij liet ik aan niemand zien.
Als je als kind niet ontmoet wordt in je waarheid, dan ga je twijfelen aan jezelf. Zou het dan toch niet waar zijn? Zou ik het dan toch verkeerd voelen?
En zo dreef ik weg van mijn kern, mijn waarheid, en ging ik in de poppenkast meespelen.
Een hele periode in mijn leven van aanpassen om toch maar geliefd te worden.
Totdat ik andere mensen ontmoette die soortgelijke ervaringen hadden, en daar werd iets in mij wakker.
En een nieuwe overleving werd geboren. Zoveel boosheid die er vrij kwam. En vervolgens ging ik mijn waarheid bevechten.
Niemand die mij nog iets wijsmaakte… Ik ging helemaal de andere kant uit. Ik kwam naar buiten met mijn geheimen, dat zette alles op zijn kop in mijn omgeving. Ik trok de stekker uit de onechtheid.
Dat wat het daglicht niet kon verdragen. De pijnlijkheid ervan was dat ik daardoor buiten werd gesloten.
Maar liever alleen dan in onechtheid leven.
Eigen meesterschap
En natuurlijk ben ik dit ook tegengekomen in de hele spirituele wereld. Ik dacht werkelijk dat ik daar mijn waarheid kon vinden. Dus ja, ik keek op naar trainers en nam in eerste instantie alles aan, zij weten het.
Maar door diep te gaan en alles weer te voelen in mijn lichaam, begon ik mijzelf te bevrijden van alles wat ik niet was.
Ik nam niet meer alles zomaar aan, en kreeg steeds meer het verlangen om te ontdekken wat voor mij waar was.
Geen trainingen meer, maar mijn eigen meester zijn.
En dan ben ik nu zo ongelooflijk blij en dankbaar dat ik diep kan voelen dat het vechten voorbij is.
Dat ik sta in zachtheid verbonden met mijn eigen hart.
Naakt en kwetsbaar in de kracht van het niet weten.