Ik stopte met rennen...
Als ik één ding ervaren heb in mijn leven dan is het wel hard werken.
En of ik deze kunst versta. Schouders eronder en hoppa. Alle ballen omhoog houden. Einde van de dag was ik vaak gesloopt, maar ik had wel alles voor elkaar gekregen.
Later ontdekte ik ‘spiritualiteit’ en daarmee stapte ik in dezelfde valkuil, ook daar ging ik hard werken. Training naar training, om te werken aan mijzelf. Het moest beter, mooier, vrijer, stiller enz,,
Er was weinig niets doen in mijn leven. Niets doen vond ik maar saai. Er moet toch wel wat gebeuren.
Ik begon het te doorzien, mijn hele overleving in controle. Alles wat te maken had om niet te hoeven voelen. Daar stopte ik het rennen. En ja daar kwam natuurlijk wel heel veel weerstand. Niets in mij had zin in de leegte.
Maar daar onder was het de eenzaamheid die ik in de ogen mocht kijken. Al die tijd was ik op de vlucht geweest voor mijn eigen tranen, angst, boosheid….
De shift
In plaats van wegrennen, verbeteren en verlangen naar anders mocht ik de kunst ontdekken van toelaten en ontvangen in het oneindige hier en nu.
Van overleven naar leven
Van hard werken naar leven vanuit de flow
Van onderdrukken naar uitspreken
Van vasthouden naar vrij-laten.
Van reageren naar creëren.
Van armoede naar overvloed.
Van richting naar stroming
Van gisteren en morgen naar hier en nu