Spelen in Vrijheid
Buiten spelen
Wat heb ik als kind veel buiten gespeeld. Zo verbonden met de buitenlucht, de bomen, de bloemen, de lucht, het gras, de regen en de zon. De wind met de prachtige wolken.
Maar dat werd langzaam minder, ik ging op in het harde werken, en mijn best doen. Het werd meer en meer serieus en langzaam vergat ik mijn één zijn met de natuur.
Er werden nu dingen van mij verwacht. Het werd allemaal wat zwaarder en ik was veel vaker moe.
Opgeslokt door het systeem verdween ik steeds meer in mijn hoofd.
Een hoofd vol met angst, onzekerheid en oordeel. Een zware druk van buiten die voelbaar was in mijn nek en schouders.
Mijn buik die altijd pijn deed.
Mijn vrolijkheid was niet meer en mijn lachen is jaren lang geblokkeerd geweest.
Ik raakte steeds meer geïrriteerd, begon te schreeuwen en mensen van mij af te duwen. Puur omdat er geen ruimte was.
Mijn lichaam floot mij uiteindelijk terug. Ik heb een jaar op bed gelegen met chronische vermoeidheid. Ik kon helemaal niets meer.
Maar dat was tevens het moment dat ik weer een beetje begon te luisteren naar mijn innerlijke stem.
En Nu kan ik voelen en zeggen, ik ben er weer.
Ik voel weer dat blije meisje. Ik ga weer op pad en voel mij weer één met de natuur.
Hier hoor ik thuis. Hier ben ik thuis.
Liefde op aarde
De natuur laat mij vrij
De natuur laat mij iedere dag herinneren wie ik ten diepste ben.
Ze schenkt mij haar adem, haar ruimte, haar schoonheid, en al haar overvloed.
Ze fluistert mij de stilte
Ze neemt mij mee op avontuur en laat mij het ongebaande pad lopen.
Ze laat mij lachen, huppelen, dansen, vrij en wild zijn
Ze laat mij huilen, trillen, schudden, de diepte van haar bestaan ervaren.
Ze laat mij zien voorbij iedere vorm.
Ze laat mij horen voorbij het geluid
Ze laat mij voelen en liefde ervaren
Ze laat mij vrij