Schaamte
Er komt geen einde aan, steeds is het weer een nieuw begin.
Hoe vaak mijn hoofd wel niet bedacht heeft om nu maar eens te stoppen met schrijven en spreken op social media. Regelmatig komt de stem voorbij van ‘nu is het wel genoeg’
Mijn hoofd die het absoluut niet fijn vind, dat iedereen alles weet. Dat iedereen mij kan volgen. Zo open en bloot. De buitenwereld die er lekker op los kan projecteren
Maar ik weet dat dit bij mijn reis in bevrijding hoort. Mijn reis die steeds dieper naar binnen gaat en vanuit deze plek steeds meer open naar buiten stroomt.
Soms kan ik de schaamte voelen van mijn eigen veelheid. En het is precies deze schaamte die ik dan aan mag kijken, en mag doorvoelen.
Schaamte voor mijn levensvuur, mijn levensadem, mijn liefdesdans, mijn licht wat schijnt.
Maar ik kom er niet mee weg om de natuur in mij te ontkennen. Onmogelijk om deze kracht te stoppen.
We are nature
Inya
