Spelen in creatie

De stroom in mijn leven gaat zo snel, dat mijn hoofd het al lang niet meer bij kan houden. Daar waar ik mijn nieuwsbrief klaar heb staan om te verzenden, ben ik het volgende moment al weer op een andere plek aangekomen en is de nieuwsbrief al niet meer relevant.

Daar waar ik net mijn profielfoto heb veranderd, is er het volgende moment al weer een andere foto.

Ik merk dat er nog een laag schaamte is. Schaamte om te spelen. Schaamte om in ieder moment voor anders te mogen kiezen. Ik heb waarschijnlijk te vaak gehoord in mijn leven dat ik standvastig moet zijn en moet kiezen voor het één of het ander. Als je dat niet doet dan weet je ogenschijnlijk niet wat je wilt.

Maar gelukkig schijnt het licht op alle oude aannames, patronen en overtuigingen en kies ik volmondig om te mogen spelen. Te spelen in de creatie.

Al zou ik 1000 keer mijn foto’s veranderen. Wie het niet kan aanzien vertrekt als vanzelf en dat is helemaal oké.

Ik laat mij niet meer terughouden door wat voor energie er dan ook van buiten op mij afkomt.

Heel vaak heeft er inspiratie door mij heen gestroomd, maar dan zakte het weer weg.

Deze keer ontvang ik inspiratie en zakt het niet weg. Deze keer ben ik er vol bij aanwezig en kan ik in dankbaarheid ontvangen.

Deze week mocht ik de naam ’the wild child’ ontvangen. En ja dan hoef ik niet te wachten tot het juiste moment, maar dan mag deze naam per direct onder mijn post.

Wij zijn de creators van ons eigen levensspel.

Inya

The wild child.