De kracht van niet weten

Al vele jaren nodigt het mij totaal niet meer uit om wat dan ook te leren. En daar bedoel ik mee informatie van buiten ontvangen.

Als kind kon ik totaal niet meekomen in het schoolsysteem. Ik kreeg het niet te pakken.

Heel lang heb ik werkelijk gedacht dom te zijn.

Een aantal jaren geleden kreeg ik ook nog eens de uitnodiging om niet meer van mijn eigen leegte weg te lopen. Voor mij heeft dat betekent dat ik heel veel mocht laten gaan.

Geen opvulling meer van buiten. Maar pijn voelen en toelaten. Mijn leegte werkelijk ontmoeten. En dan bedoel ik niet zomaar even, maar dagen, maanden, jaren.

En daar is het werkelijke ontvangen begonnen. Rechtstreeks ontvangen. Instrument zijn van dat wat er door mij heen wilt stromen.

Niet weten. Ik hoef het niet te weten.

Wow ik kreeg de realisatie dat ik alles behalve dom was. Dat in het niet weten mijn grootste kracht schuilt.

Gewoon helemaal hier en nu zijn en ontvangen in dat wat is.

En zo begonnen mijn sessies steeds meer menselijk te zijn. Steeds meer echt van hart tot hart ontmoeten. Geen structuur of vorm. Maar tegenover elkaar zitten en voelen wat er is in het hier en nu.

Samen op reis gaan en elkaars gezichten ont-moeten.

Wat een heldenreis.

Steeds meer sessies werden rituelen

En zo begon ik ook met mijn kracht van niet weten dagen een paar jaar geleden. Steeds in kleine groepjes. Samen komen en kijken wat er mag ontstaan.

Oh wat heb ik vaak de vraag gekregen; maar wat gaan we dan doen?

Voor mij is de volledige kracht en magic alleen maar in dit moment. Samen creëren. Geen meester meer die zegt wat we moeten doen.

Maar zelf voelen en daar een beweging aan geven.

With love

Inya