Mijn reis naar huis

Vele jaren heb ik mij aangepast om ergens bij te horen, om ergens in te passen. Ik deed wel leuk mee, maar van binnen knaagde het vaak.

Zolang je jezelf niet in liefde ontvangt in alles wat er is, blijf je afhankelijk van de liefde van buiten.

Wat een reis om werkelijk liefde te ontmoeten. Vele jaren heb ik er allerlei beelden opgeplakt, en kreeg het daardoor ook niet gevonden.

Zoekend in de buitenwereld, van binnen totaal verdwaald.

Maar steeds meer ging ik het zien, daar waar ik mijzelf aanpaste, terughield, mensen achterna liep.

Wat mijn waarheid was kon ik vaak niet eens voelen.

Wat ik wel kon voelen was wanneer het niet meer klopte, ik begon nee te zeggen naar buiten en daardoor ja te zeggen voor mijzelf.

Steeds meer begon ik te kiezen om met mijzelf te zijn. Groepen vielen weg. Het harde werken viel weg.

Totdat ik op een punt kwam dat er niets meer uitnodigde van buiten, niet zoekend meer in workshops, trainingen, of relaties.

En daar begon de diepe reis naar binnen. De leegte durven ontmoeten. Alleen durven zijn met alles wat er is

Ik begon te ontdekken wat werkelijk ontvangen is. Mijzelf ontvangen in ieder moment. Liefde in al haar gezichten.

Ja en nu dan weer naar buiten. Deze keer vanuit verbinding met mijzelf. Of het nu in relaties is of met groepen.

Staan in de waarheid van mijn hart, wat ieder moment in beweging is.

Geen enkele zekerheid of houvast. Het leven is voor mij één groot avontuur wat geleefd en ontmoet mag worden.

Steeds meer ben ik verwonderd in wat liefde mij laat zien en ervaren. Zoveel nieuwe gezichten worden gespiegeld.

Thuis zijn met een ander begint met thuis zijn in jou. Wat een heerlijk warm deken er dan voelbaar is.

Samen thuis