Pad in Vrijheid

De afgelopen jaren heb ik een beetje in een coconnetje geleefd.

Mijn drukke praktijk in Amsterdam mocht ik laten gaan. Ik was daar vaak drie a vier dagen in de week en had vaak 3 sessies op een dag. En soms wel 4.

De mind zou kunnen zeggen dat het succesvol was.

Einde van de dag rolde ik echter vaak doodmoe mijn bed in, of ik stond na een lange dag werken soms uren in de file op weg naar huis.

Ik was er de hele dag voor de ander, maar niet echt voor mijzelf.

Verder begon het te knagen dat mensen na de sessie er niet echt thuis verder mee aan de slag gingen.

Het was meer dat mensen een fijn moment mochten ervaren.

En natuurlijk is daar niets mis mee, alleen voelde het voor mij niet meer kloppend.

Dus ja, alles laten gaan en aandacht geven aan mijn praktijk in Middelharnis.

In plaats van losse sessies ging ik trajecten aanbieden.

Allerlei overtuigingen kwamen voorbij; ‘wie komt er nu naar Middelharnis’

‘mensen gaan het committent van een traject niet aan’ enz…

En inderdaad er vielen veel mensen af. Maar er kwamen nieuwe mensen op mijn pad.

Mensen die het committent met zichzelf aangaan.

Plots was er heel veel ruimte in mijn leven. Eindelijk de rust om thuis te zijn. Tijd om nog dieper mijzelf te ontvangen.

Ik was zoveel op pad geweest in mijn leven dat er de afgelopen jaren niet veel heeft uitgenodigd buiten de deur.

Thuis zijn en thuis blijven. De deur openen om zelf te ontvangen

Geen zin in een relatie, feestje, of wat dan ook.

En NU kan ik weer voelen dat ik zin heb in het avontuur naar buiten. Zin in connecties, zin om te reizen. Alles in mij komt weer in beweging.

So Ready to Go!