Van doing naar being
Zolang je druk bezig bent en een volle agenda hebt is er ogenschijnlijk niets aan de hand. Misschien dat je wel lichamelijke ongemakken hebt, stress voelt, een kort lontje hebt, of vaak moe bent, maar ach dat hoort er nou eenmaal bij toch?
We zijn zo gedrild door het systeem dat we het normaal vinden om hard te werken.
Misschien is er ook een oordeel naar de mensen die ogenschijnlijk ‘niets doen’. We hebben geleerd om tig ballen de lucht in te houden en daarmee denken we controle te hebben over het leven
We hebben geleerd om ontspanning in de wacht te zetten voor later. Ontspanning stellen we uit naar het weekend of vakantie. We werken hard om later te kunnen genieten van de óude dag.
Ik kan er over schrijven omdat ik deze plek zo goed ken.
Ik was een echte bezige bij. Ik werd gewaardeerd op mijn snelheid en harde werken. Ik was in het gezin ook altijd de sterkste.
Gelukkig ging ik luisteren naar de signalen van mijn lichaam, en dat was het begin van mijn reis in bevrijding.
Alle wikkels mogen los. Alle verstrengelingen naar buiten mogen doorgeknipt. Al de energie die je weggegeven hebt aan anderen mag je terugschenken aan jezelf.
Het grootste kado wat ik mijzelf mocht geven was en is ruimte. Ruimte om de leegte te ontmoeten. Ruimte om de pijn te ontmoeten. Ruimte om alle gevoelens te ontmoeten. Het is in deze leegte dat je hoofd je van alles wijsmaakt. Plots is het spel van buiten niet meer. En wie ben je dan?
Alles wat je hebt opgebouwd verdwijnt als sneeuw voor de zon. Het hele opbouwen is een illusie. Tijd om terug te keren naar huis. Naar de liefde die we zijn.
Leven in overvloed
Afglopen zomer mocht ik mijn volledige werk laten gaan. Geen enkele verborgen agenda. Geen enkele agenda. Een leeg boek, ongevuld. Al het doen verdween volledig. Ik mocht de angst ontmoeten rondom geld. Geld en macht en hoe het ons gevangen heeft gezet.
Altijd heb ik prima voor mijzelf kunnen zorgen, en plots kwam ik in diepe angst terecht. Doordat mijn werk verdween, kwam er ook geen geld binnen. En dan trouw blijven aan je hart. Mijn hart die mij vertelde dat het volledig tijd was om zelf te ontvangen.
En wat heb ik mogen ontvangen. Al de elementen van de natuur. Zoveel aan zee geweest, in de stilte en in de storm. Zoveel in het groen geweest en de kracht ervaren van de aarde. Zoveel zonsopkomst en zonsondergang gezien en ervaren.
Zoveel mogen ontspannen. Zoveel mogen verbinden. Al het oude heeft zich losgelaten.
Ik zag mijn bankrekening naar 0 gaan en ik kon erbij aanwezig blijven. Ik heb de hele leugen gezien. Hoe kan ik mij zo rijk voelen en vol in overvloed terwijl mijn bankrekening anders verteld? dit klopt niet.
Deze reis bracht mij nog dieper in overgave, in kwetsbaarheid, in nederigheid. Ik had een soort trots opgebouwd dat ik het allemaal wel alleen kon in dit leven. Dat ik geen hulp nodig heb. De hele overleving van zogenaamd sterk zijn verdween door al mijn tranen.
En nu voel ik dat ik er doorheen bewogen ben. Mijn werk trekt weer aan. Alles is plots zo helder. Ik weet wat mij te doen staat. Alles wat klopt wordt teruggeschonken.
Inya
